zaterdag 20 september 2008

‘Het is een goed teken als je je werk soms haat’

Regisseur Declan Recks liep al tijden rond met het idee het toneelstuk Eden te verfilmen. Maar hoeveel pogingen hij ook deed het script van Eugene O’Brien te herschrijven, hij kwam er niet uit. O’Brien: ‘Hij introduceerde goede ideeën, maar we vonden allebei dat het filmscript daarmee te ver af kwam te staan van het origineel. En dat is nooit de bedoeling geweest.’

Pas jaren later kon O’Brien zelf tijd vrij maken om aan het script te werken. Maar ook de schrijver zelf viel het bewerken niet mee: ‘Je moet zo veel keuzes maken in zo’n proces. Vaak gaat dat om kleine aanpassingen, maar soms ook om echt grote veranderingen. Ik heb uiteindelijk zelf ook nog héél veel versies gemaakt.’
Vermoeiend? ‘Zeker,’ vindt O’Brien, ‘maar frustrerend was het niet hoor. Als je gek wordt van de beslissingen die je moet maken stel je jezelf blijkbaar de juiste vragen. Het is dus een goed teken als je je werk zo nu en dan flink haat.’

Wordt in de film al behoorlijk gezopen, in de oorspronkelijke toneeltekst verkeert hoofdpersoon Billy helemaal in een continue staat van dronkenschap. Volgens O’Brien is dat één van de grootste verschillen met het toneelstuk. ‘De relatie die Ieren hebben met alcohol is volstrekt idioot. De Billy uit het toneelstuk voelt zich - zoals veel Ieren - niet compleet voor hij een paar stevige pints heeft achterovergeslagen.’
O’Brien: ‘Billy is een echte entertainer. Typisch zo’n grote kerel die sterke verhalen vertelt in de pub. Toch vond ik het voor de film veel sterker om hem neer te zetten als een binnenvetter. Dat gaat wel een beetje te koste van de humor, maar de sfeer in de film is toch heel anders.

O’Brien: ‘Blijkbaar raakt mijn verhaal iets bij mensen. Iedereen kent dat moment in een relatie dat de communicatie nogal te wensen over laat en het gevoel van eenzaamheid dat dit met zich meebrengt. Mensen kunnen zich erg goed identificeren met Billy en Breda. Het verbaast me nog steeds hoeveel mensen naar me toe komen om te zeggen dat dit hun verhaal is, hun leven.

Geen opmerkingen: