Starting Out in the Evening, de verfilming van Brian Mortons roman, gaat over Leonard Schiller (Frank Langella), een oude, vergeten schrijver uit New York. Studente Heather (Lauren Ambrose) wil hem aan de vergetelheid ontrukken door haar scriptie over hem te schrijven. Geen onverdeeld genoegen voor Schiller, wiens afgetakelde lijf bijna bezwijkt aan Heathers nieuwsgierigheid. Schrijver Brian Morton vertelt waar de inspiratie voor deze hoogbejaarde intellectueel vandaan komt.
‘Het oorspronkelijke idee kwam voort uit mijn eigen falen. Mijn eerste roman, The Dylanist, beleefde maar een druk. Toen ging ik nadenken: hoe zou mijn leven eruit zien als niets wat ik schreef ooit nog impact zou hebben? Ik kreeg een visioen van wat ik zou kunnen worden, een visioen van Schiller. Ik vroeg mezelf af: is dat het waard?
Het volledige begrip van Schiller – inclusief zijn klachten, dat gigantische lichaam dat hij meesleept – kwam pas later. Als je Broadway oversteekt – daar loopt een soort promenade door het midden, met bankjes en bomen. En op een dag stak ik over en ik besefte me dat Schiller nooit in een keer de overkant van de straat kon halen. Hij zou eerst moeten oversteken naar de promenade, en dan moeten wachten tot het licht weer op groen sprong om aan de overkant te komen. Ik zag hem heel duidelijk voor me: zijn loopje, zijn overgewicht.
Wat dat aangaat is Frank Langella (de acteur die Schiller speelt) eigenlijk nog wat te vief. Langella is nog veel te fit voor de rol. Eerlijk gezegd had ik iemand anders in gedachten toen ik het boek schreef, een oudere Duitse acteur. Ik weet niet meer hoe hij heet – ach, uit die film met Viggo Mortensen van vorig jaar. Armin Mueller-Stahl! Dat is hem. Dat is Schiller. Maar goed, je kan niet alles hebben. De dichter Robert Frost zei ooit: “Poëzie is wat verloren raakt in vertalingen.” Zo voelt het een beetje.
Maar we hebben nu zoveel gepraat over Schiller, ik zou wel wat willen zeggen over Ariel, zijn dochter. Zij is een danseres, ze haat lezen, absoluut geen intellectueel type en toch is zij wat mij betreft het morele middelpunt van het boek. Daarom heb ik haar erin gestopt. Ik wilde niet de indruk wekken dat ik een soort literair snobbisme propageer. Alsof alleen lezers goede mensen zijn. Soms kijk ik naar een Woody Allen-film. Die maakt grappen ten koste van mensen die niet lezen, die niet geïnteresseerd zijn in boeken. Misselijkmakend.’
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten